St.-Laurentius - Hove

Parochiekerk Sint-Laurentiuskerk in Hove

De uit witte natuursteen opgetrokken dorpskerk van Hove heeft in haar geschiedenis vele gezichten gehad. Het gebouw is een uitbloeier van de Brabantse laatgotiek, daterend van het einde van de 15^e eeuw. De dwarsbeuk is het oudste deel van het gebouw met niet alleen gotische, maar ook veel oudere romaanse elementen. De plattegrond van de kerk had oorspronkelijk de vorm van een Latijns kruis, zoals gebruikelijk bij gotische en romaanse kerken. Bij de grondige restauratie in 1969 voegde men de huidige twee zijbeuken toe.

De vierkantige, veertig meter hoge westtoren bestaat bijna volledig uit witte natuursteen. Bij de herstellingswerken na de Eerste Wereldoorlog werd de huidige bekapping geplaatst met langs vier zijden een uurwerk.

In de torenhal, waar vroeger het orgel en het doksaal waren, is het houten christusbeeld – van de vroegere calvarie aan de achterkant van de kerk – ondergebracht, samen met twee gebeeldhouwde lijkblazoenen of obiits uit de 17^e en 18^e eeuw.

Als men via de neogotisch omlijste toegangsdeur de torenhal binnenkomt, valt meteen het grootse barokorgel op, dat als één van de eerste orgels in Vlaanderen werd verplaatst naar voor in de kerk, op de plaats van het grote hoofdaltaar. Rechts en links van de ingang staan het beeld van Sint-Laurentius van de vroegere preekstoel uit 1788 en het processiebeeld van O.-L.-Vrouw met kind dat dateert uit de tweede helft van de 19^e eeuw.

De houten wandbekleding van de zijbeuken geeft de kerk haar eigen, warm karakter met 14 gebeeldhouwde medaillons die de kruisweg uitbeelden, in 1864 uitgevoerd door N.A. Goemans.

De lambrizering in het koor werd in 1652 geplaatst door de Brusselse schrijnwerker-beeldhouwer Jan Suetinckx.

In 1889 vestigde de gekende kunstschilder J.B. Huysmans zich in Hove. In 1904 stelde hij aan de pastoor voor om gratis de vier evangelisten te schilderen ter verfraaiing van het hoogkoor en in 1905 prijkten de vier schilderijen in de kerk. Na de restauratie van deze schilderijen hangen deze nu in de dwarsbeuk.

Tijdens de restauratie- en vergrotingswerken van de kerk in 1968 ontdekte men in de noordermuur van de dwarsbeuk een in brokken geslagen doopvont. De teruggevonden brokstukken werden door beeldhouwer en keramist H.Goyvaerts degelijk in elkaar gepuzzeld, zodat deze romaanse doopvont in zwarte Doornikse hardsteen nog steeds dienst kon doen. Deze doopvont bevindt zich rechts vooraan in de kerk.

De kerk Sint-Laurentius en zijn omgeving behoort als bouwkundig relict tot de Inventaris bouwkundig erfgoed sinds 1976.

Simone De Landtsheer

Bronnen:

• Deseure Brecht, De Sint-Laurentiuskerk te Hove na de restauratie van 1967-1969, 1998.
• Hellemans Ludovic, De Romaabse doopvont te Hove, Heemkundige Kring De Markgraaf, Hove, 1985.
• Joly Ludo, Sint-Laurentius Hove: 200 jaar zorg voor kerkgebouw en inboedel, brochure bij de Tentoonstelling van 13 september 2009 te Hove
• Van Gysel A., Bijdrage tot de geschiedenis van Hove, Boechout, 1957.