Verslag van 6 september:
Voor ik met het goede nieuws van start ga, wil ik toch even stil staan bij iemand die onze groep heeft verlaten. Tijdens de zomerstop hebben zijn familie en vrienden afscheid moeten nemen van Jozef Vleminckx. Hierbij onze oprechte deelneming en dat hij mag rusten in vrede.
Net zoals bij de start van een nieuw schooljaar, was het ook de start van een nieuw kaartseizoen. Voor de studenten zal het misschien met minder enthousiasme zijn, maar gezien de mooie opkomst van 35 deelnemers, zagen onze kaarters het zeker zitten. Hierbij mochten we al vast één nieuwkomer verwelkomen, genaamd Flor Meeus. 35 Kaarters wil dan ook zeggen, drie tafels van vijf, wat niet altijd leuk is, maar daarom nog niet hinderlijk om goed te kunnen spelen. De vraag die bij mij direct naar boven komt is dan ook, wie wordt de nieuwe kampioen!! Mijn oproep was dan ook aan al diegene, die nog nooit van zo’n titel hebben mogen proeven, extra hun best te doen om hem deze keer wel te grijpen. Maar de start hebben ze zeker al gemist, want het was weer een oude rot in dit kaartspel, een kampioen onder de kampioenen, die met het eerst gepluimd kippetje van het seizoen naar huis ging. De eer van de openingsavond was weggelegd voor Eduard Van Herck, die met 126 slagen de beste was. Alle ruiten als troef waren hem goed gezind, net als voor acht andere spelers, die ook een mooi aantal slagen bijeensprokkelden voor het algemeen klassement. Op de tweede plaats was dat Roger Van Loock met 122 slagen en de derde plaats voor Leo Geysemans met 120 slagen. De vierde plaats werd voor Leo Van linden met 118 slagen, maar toch al een visitekaartje wist neer te leggen met 73 slagen in één ronde. Leon Bleeckx nam de vijfde plaats voor zijn rekening met 117 slagen, en plaatsen zes en zeven waren voor ons eerste duo van het seizoen, genaamd Willem Lauwerijs en Rita Van Hoey, die elk 116 slagen behaalden. Plaats acht werd voor Petra Van Mierlo met 114 slagen en de laatste en negende plaats onder de prijswinnaars, was voor Jeannine Maerten met 113 slagen. De minder gelukkige was Stan Fransen, die met 78 slagen het lekkers van Bastogne mee huiswaarts mocht nemen. Maar wat hem vorig seizoen niet gelukt was, heeft hij bij deze meteen recht gezet. Zoals iedereen zich nog wel zal herinneren, kon Stan geen enkele prijs in de wacht slepen, maar werd tijdens de kampioenviering dan ook een beetje in de watten gelegd. Wie weet, had die attentie hem op een ander spoor gezet, of moet hij gedacht hebben “met alle Chinezen, maar niet meer met den deze”.
Zoals we met z’n allen hebben kunnen bemerken, was er één iemand afwezig, wegens voor velen de gekende reden. Tijdens de viering heb ik hem beloofd bij te springen waar en wanneer nodig, en samen met een goed team achter hem, de kaarters op te vangen zodat deze geen wedstrijd hoeven te missen. Luc, wij wensen je een spoedig maar vooral een goed herstel toe. Zonder een goede kapitein aan boord, kan er al eens een schip niet uitvaren of wel eens zinken.
C.H.